Arnoldzikowy

Pierwsze 9 km jakoś dało się jechać lecz dalsza jazda była zupełnie bez sensu. Droga a w zasadzie jej pobocze przypominało tor bobslejowy. Podczas wyprzedzania przez wszelkie pojazdy nie można było trzymać się blisko pobocza i często dla bezpieczeństwa musiałem się po prostu zatrzymywać. Jedna gleba i kilka prawie gleb to i tak dobry wynik jak na takie warunki jazdy ciemną porą po śniegu niepodkutym rumakiem. Jednak straszne zimno i padający śnieg zmienił tą bezsensowną jazdę w atrakcje nie byle jaką i niepowtarzalną :)

Światło w ciemnościach ;)

Luna

W świetlistym blasku droga do celu...

Moje miasto w świątecznej ozdobie ;)

Wczorajsza planowana trasa dziś okazała się na tyle przejezdna, że udało się ją przebyć. Większość energii pochłaniało utrzymanie równowagi i wybieranie optymalnego toru jazdy. Silny wiatr i zacinający mokry śnieg dopełniły dzieła jednak jazda w takich warunkach też swój urok ma.

Droga którą zamierzałem przebyć okazała się nie do przebycia :) Kopny śnieg i lodowe muldy kontra slicki to nie równy pojedynek. Dzisiejszy wyjazd to typowa rowerowo-marszowa wycieczka wokół miasta ale i tak było fajnie.


Otulona lodem i śniegiem "Rusałka"

Górująca na Kruszwicą "Mysia wieża" - pozostałość zamku Kazimierza Wielkiego.

Lodowa tafla J. Gopła.

Ścieżka spacerowa na półwyspie Rzępowskim.

Test nowego oświetlenia wypadł w miarę zadowalająco i nie straszne już będą ciemności podczas zimowych wieczornych wyjazdów ;)

Trasa: Kruszwica-Włostowo-Mirosławice-Budy-Wronowy-Nowa Wieś-Przyjezierze-Ostrowo-Strzelno-Sławsk Wlk.-Kruszwica

Koźlak to najstarszy i najprymitywniejszy typ wiatraka europejskiego. W Polsce pojawiły się już w XIV w. (najwcześniej w Wielkopolsce i na Kujawach). W wieku XV były stosowane już powszechnie. Bez większych zmian konstrukcyjnych przetrwały aż do drugiej połowy XX w.
Wiatrak w Ostrowie rozpoczął swoja pracę prawdopodobnie w 1802 roku. Całkowicie odrestaurowany w 2007 roku otrzymał drugie "życie".

Kanon młynarski
Wiatraka się nie buduje, nie wznosi się. Wiatrak zostaje powołany, bierze początek, albo przychodzi. Budować można dom, stodołę, oborę, to, co stoi nieruchomo. Wiatrak porusza się, chodzi, pracuje, wydaje dźwięki, mówi, gra muzykuje, zawodzi, niedomaga, choruje, gniewa się, odpoczywa, śpi. Wiatrak żyje, czuje. Jest jak człowiek i tak jak nie ma takiego samego człowieka, tak nie ma takiego samego wiatraka. Każdy wiatrak ma swój charakter jedyny i niepowtarzalny. Ojcem wiatraka jest cieśla i on zawsze potwierdza to znakiem. Wiatrak odchodzi lub ginie, a tam gdzie pracował, pozostaje jego mogiła. (Jan Święch, Tajemniczy świat wiatraków)






Don Kichote poniósł sromotną klęskę w walce z wiatrakami lecz ludzie XXI wieku nie mieli już żadnych problemów z ich unicestwieniem. Koźlaki, holendry i paltraki znikają z monotonnego, nizinnego krajobrazu Polski. Walka o ich ocalenie przypomina często przysłowiową "walkę z wiatrakami". Czasami się udaje czego przykładem jest mój przyjaciel "koźlak" :)))

Mniej więcej na 7 kilometrze padająca mżawka zmieniła się w rzęsisty zimny deszcz. Na ponad 20 km trasie odwrót nie zrobiłby znaczącej różnicy. Całkowicie mokry jednak szczęśliwy dojechałem do domku przy okazji robiąc w miarę przyzwoitą średnią jak na ten typ rumaka i panujące ciemności :)))

Trasa: Kruszwica-Chrosno-Sukowy-Młyny-Strzelno-Ciechrz-Żegotki-Bożejewice-Sławsk Wlk.-Kruszwica

Wiatrak w Chrośnie wzniesiony został w 1832 roku. Wiatrak o drewnianej konstrukcji ryglowej, typu koźlak, jedyny w powiecie inowrocławskim zachowujący jeszcze swój wizerunek. Do 1970 r. wiatrak w pełni służył mieszkańcom i był określany jako wiatrak „GUSTAW” od nazwiska wieloletniego właściciela Kazimierza Gustawa. Posiada prawdopodobnie najstarszą i najważniejszą część tzw. kozły ze starszego obiektu. Świadczą o tym bardzo duże przekroje zastrzałów usztywniających podstawę „koźlaka”. Stanowi jeden z nielicznych przykładów tego typu obiektów w południowej części województwa kujawsko - pomorskiego. W 2006 roku mieszkańcy Chrosna powołali Komitet Społeczny Odnowy Wiatraka w celu jego odbudowy, który jest niekwestionowanym symbolem Chrosna.

Trasa: Kruszwica-Polanowice-Kraszyce-Stodólno-Sławsk Wlk.-Kruszwica

Kropla po kropli z chmurek zlatuje,
Niebo błękitne zasnuły chmury.
Nie sprzyja aura, dusze ujmuje,
Moknie w całości pejzaż ponury.
Lecz to nie sztuka narzekać na to,
Przecież co w sercu zwyciężyć musi,
Tam zawsze wiosna a po niej lato,
A jesień mokra wnet się udusi. ;)))



Pokaż trasę GPS

Trasa: Kruszwica-Gocanowo-Witowice-Złotowo-Połajewo-Przewóz-Mielnica-Łuszczewo-Lubstówek-Włostowo-Kruszwica

Ilem to razy ten szlak przebywał,
Za każdym razem nowe odkrywał.
Te znane drogi, mijane wioski,
Dnia codziennego tam gubił troski.
Ktoś powie - po co, na co, dlaczego?
By filozofię stworzyć do tego?
Kto raz zrozumiał pytać nie musi,
I odpowiedzi nigdy nie zazna.
Piękna przyroda, aura przyjazna,
Słońce mi siostrą, a księżyc bratem,
Zielone łąki, pachnące kwiatem,
Niebieskie niebo, magiczne lasy,
Tak było, będzie aż po wsze czasy...


Na trasie Połajewo-Przewóz.

Poczatek J.Gopła i ujście kanału Warta-Gopło.

Droga Mielnica-Łuszczewo

Widok na J.Gopło, w oddali kościół w Połajewie.

Trasa: Kruszwica-Włostowo-Mirosławice-Kijewice-Młyny-Strzelno Klasztorne-Sławsko Dolne-Bożejewice-Sławsk Wlk.-Kruszwica

Niosąc swe myśli jak krzyż drewniany,
Na swych barkach poprzez pola, łany.
Chcę iść dalej, być z Tobą na wieki,
By znów zapomnieć się mrużąc powieki.
Bym na cokole tej prawdy stanął,
Być dla Ciebie i siebie odmianą.
Lecz to co przeszło to już nie wróci,
I tak jak bywa w marzeniach kroci,
Których mi zaznać nigdy nie przyjdzie,
Bo gdzie mnie nie ma Ty jesteś wszędzie...



Dla jednych piękne dla drugich smutne...

...właśnie te buroki...