Arnoldzikowy

Trasa: Kruszwica-Tupadły-Inowrocław-Sławęcinek-Sójkowo-Cieślin-Inowrocław-Tupadły-Kruszwica

Dzisiejsza wycieczka była pełna przygód mianowicie zbliżająca się burza nakreśliła trasę inną od zamierzonej i wszystko było by w porządku gdyby nie nagłe psssss i flak. Szukając odpowiedniego miejsca do wymiany dętki  rozpadało i rozgrzmiało się na dobre. Jak na złość w pobliżu nie było nawet żadnego drzewa, zresztą w czasie burzy to niezbyt dobry pomysł aby się tam chować. Przeszedłem tak ze sflaczałym rumakiem dobre 2 kilometry do wsi Cieślin gdzie na przystanku autobusowym konkretnie przemoczony znalazłem schronienie. Wydawać by się mogło, że to koniec przygód, jednak po chwili zorientowałem się, że nie mam klucza do odkręcenia koła. Zawsze wożę cały serwis ze sobą a tu masz. Miałem co prawda takie składane kombinerki, jednak za nic w świecie nie dało rady nimi odkręcić koła. Zrezygnowany usiadłem na przystankowej ławeczce aż tu nagle przypomniało mi się, że jakiś czas temu oczkową 15-stkę umieściłem w tajnej kieszeni mojego sakwojaża. Pierwszy raz w życiu cieszyłem się z oczkowego klucza jak małpa z blaszki ;) Potem już poszło sprawnie, wymiana dętki i powrót do domu. Teraz tak się zastanawiam, że nie możliwe jest żebym ja czegoś nie miał podczas rowerowych wypadów. Swojego czasu ( po koniec lat 80-tych ) kiedy nie znane mi były jeszcze obecne rozkuwacze do łańcucha woziłem ze sobą małe imadełko, kołek do wstrzeliwania w beton i 300 gramowy młotek, że o kombinerkach już nie wspomnę.
 


Pokaż trasę GPS

Trasa: Kruszwica-Piecki-Piaski-Wola Wapowska-Papros-Pieranie-Radojewice-Inowrocław-Tupadły-Kruszwica

kolejowa pasja ;)

Skodzina z CTL Logistics

SM 42 z pociągiem technicznym na stacji Inowrocław - Rąbinek

Trasa: Kruszwica-Bródzki-Wolany-Karczyn PKP-Witowy-Góra-Sikorowo-Inowrocław-Tupadły-Kruszwica

Linia kolejowa nr 131 – linia kolejowa łącząca Śląsk z węzłem kolejowym w Tczewie a dalej z Portem Gdynia i Gdańsk. Została zbudowana jako linia towarowa stąd omija duże miasta (z wyjątkiem Bydgoszczy). Linia przechodzi przez teren pięciu województw oraz 17 powiatów. Linia nr 131 była budowana i otwierana fragmentami w latach 1852–1933. Prace wykończeniowe nad infrastrukturą towarzyszącą trwały do 1935. W latach 1965–1974 linia została zelektryfikowana.
LINIA NR 131

Trasa: Kruszwica-Włostowo-Sierakowo-Młyny-Strzelno-Ciechrz-Górki-Markowice-Bożejewice-Sławsk Wlk.-Kruszwica

Cmentarz żydowski w Strzelnie - kirkut znajduje się przy szosie prowadzącej do Konina. Powstał w XIX wieku. W czasie II wojny światowej został zniszczony. Nie zachowały się na jego terenie żadne macewy. Obecnie trwają prace nad wpisaniem kirkutu do rejestru zabytków województwa kujawsko-pomorskiego. Dnia 11.07.2013 r. z inicjatywy Marcina Natana Dudka-Lewina oraz Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego, na cmentarzu odsłonięto stylizowany na macewę pomnik z napisem: „Cmentarz żydowski. Pamięci Żydów tu spoczywających. Niech ich dusze będą związane w wieniec życia wiecznego".
Za Strzelnem pękła szprycha, trzeba było zluzować hamulce i z lekkim biciem koła powróciłem szczęśliwie do domu. Od początku trasy koło wydawało dziwne dźwięki i w ogóle z felgi otworami od nypli i wentyla cały czas wydobywała się woda, która dostała się tam podczas sobotniej wycieczki. Cóż, rumaka czeka mały przeglądzik ;)

Trasa: Kruszwica-Włostowo-Rzeszyn-Lubstówek-Borowa-Łuszczewo-Mielnica-Goplana-Koszewo-Kalina-Broniszewo-Przewóz-Mielnica-Skulsk-Pilich-Włostowo-Kruszwica
W końcu zupełnie przyzwoita pogoda jak na maj przystało, nie za mocno wiało no i nie padało ;)

Tablica z informacją turystyczną na rozstaju pięciu dróg ( Goplana, Warzymowo, Zygmuntowo, Włodzimiera i Koszewo )

Figura na rozstaju pięciu dróg, wielokrotnie niszczona i dewastowana. Ostatecznie odbudowana w maju 1998 roku. Widoczna droga do Warzymowa.






Pozostałości po młynie wodnym w Koszewie na "rzeczce" łączącej J. Skulskie ( Paniewskie ) z kanałem Warta-Gopło.

Śluza Koszewo na kanale Warta-Gopło

Domostwo z trzcinowym dachem w Broniszewie. 

Mi-24

Trasa: Kruszwica-Tupadły-Inowrocław-Batkowo-Inowrocłwaw-Tupadły-Kruszwica
 Według prognoz pogodowych padać miało dopiero ok. 14-15. Około godz. 11 nad Inowrocław nadciągnęła ołowiana chmura niosąc ze sobą deszcz. Chciałem jakoś ją ominąć, lecz po chwili zorientowałem się, że chmura idzie w zupełnie innym kierunku niż wieje wiatr w dodatku otoczyła mnie nie dając żadnych szans. Powrót do domu w ulewnym deszczu ;)

Trasa: Kruszwica-Tupadły-Inowrocław-Tupadły-Kruszwica

Trasa: Kruszwica-Bródzki-Tarnowo-Gocanówko-Głębokie-Zaborowo-Szostka-Skotniki-Wola Wapowska-Wolany-Bródzki-Kruszwica

Trasa: Kruszwica-Bródzki-Bachorce-Broniewo-Radziejów-Wąsewo-Kobylnica-Witowice-Janocin-Gocanowo-Kruszwica

Radziejów (wcześniej Radziejów Kujawski, niem. Rädichau) – siedziba powiatu radziejowskiego oraz wiejskiej gminy Radziejów. Miasto położonej jest na Kujawach w odległości 35 km od Inowrocławia i 20 km od Kruszwicy. Radziejów był niegdyś miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. Pierwsza udokumentowana wzmianka w źródłach historycznych o Radziejowie pochodzi z 1142 roku i mówi o nadaniu grodu klasztorowi w Mogilnie. 

Ulica Franciszkańska i widoczny w oddali Kościół parafialny Podwyższenia Krzyża Świętego z 1330 roku, prawdopodobnie fundacji Władysława Łokietka. Przebudowany w formach barokowych w XVII i XVIII oraz gruntownie w 1930 roku.

Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Radziejowie – rzymskokatolicka parafia, należąca do diecezji włocławskiej i dekanatu radziejowskiego. 

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radziejowie (radziejowska fara) – rzymskokatolicki kościół parafialny. Należy do dekanatu radziejowskiego. Mieści się przy ulicy Kruszwickiej.




Świątynia została zbudowana w 1331 roku z inicjatywy Jana Grota, biskupa krakowskiego. W XVI wieku budowla miała zapewne wieżę z zegarem znajdującym się pod opieką władz miejskich. W 1590 roku wdowa po staroście radziejowskim Janie – Zofia Leszczyńska – ufundowała kaplicę południową znajdującą się przy świątyni. W tym samym czasie budowla przeszła remont (XVI stulecie). Świątynia miała cztery ołtarze. Natomiast wizytacja z 1779 roku zawierała informację, że „wieże kościelne razem z murem odpadły i w gruzy rozwalone zostały”. Z tego źródła można również dowiedzieć się, że w świątyni znajdowała się wtedy podłoga, wykonana z desek, trzy okna od strony południowej, dwa od północnej. W budowli były również dwa pomieszczenia do pogrzebu zmarłych. Naprzeciwko głównego wejścia była umieszczona wolno stojąca drewniana dzwonnica kryta gontem, wyposażona w jeden dzwon.  Świątynia wielokrotnie była palona i odbudowywana. Pożary miały miejsce w latach 1493, przed 1528, 1610, 1656 i 1704. W 1720 roku do miasta został sprowadzony zakon pijarów, którzy otrzymali na własność parafię w 1730 roku. Do świątyni zakonnicy dobudowali klasztor, który został spalony w latach: 1732, 1736, 1759 roku. Po kolejnym zniszczeniu radziejowskiej fary przez pożar – w połowie XIX stulecia – została ona odbudowana w latach 1860–1864 (dodano wtedy elementy neogotyckie). Po opuszczeniu Radziejowa przez pijarów, klasztor został rozebrany. W 1913 roku do fary została dobudowana nowa kaplica południowa, a kaplica północna została ozdobiona szczytem w stylu neogotyckim. W 1928 roku dach nad prezbiterium został nieco podwyższony i otrzymał pokrycie w postaci dachówek.



Jest to budowla murowana, zbudowana w stylu gotyckim z cegły palonej.  Prezbiterium posiada dwa przęsła i jest zamknięte trójbocznie. Od jego północnej strony mieści się neogotycka zakrystia z przedsionkiem. Nawa jest szersza i wyższa, posiada cztery przęsła, do jej północnej i południowej strony są dostawione kaplice zbudowane w 1913 roku. Do elewacji zachodniej jest dostawiona neogotycka kruchta. W prezbiterium znajduje się neogotyckie, krzyżowe sklepienie z dwoma przęsłami, posiada ono gurty spływające na pilastry przy ścianach. Kaplice w nawie bocznej posiadają podobne sklepienie. Nawa boczna posiada płaski drewniany strop. Łuk tęczowy arkady kaplic są półkoliste, wejście do zakrystii jest również zamknięte łukiem pełnym. Mury świątyni posiadają skarpy. Od strony wschodniej prezbiterium mieści się blenda zamknięta łukiem w ośli grzbiet. Cokół świątyni jest ceglany, oddzielony uskokiem na zewnątrz. Na północnej elewacji nawy można zobaczyć licznie przemurowania, ślady wejść oraz sklepień po nieistniejącym już klasztorze pijarów. W górnej części elewacji świątyni mieszczą się niskie głęboko rozglifione okna z ostrymi łukami oraz blendy. Na elewacji zachodniej nad kruchtą są usytuowane dwie blendy zakończone półkoliście. Szczyty nawy posiadają zwieńczenie w stylu neogotyckim, wybudowane w latach 1860-1864. Dachy są kształtu siodłowego i przykryte są dachówką nad prezbiterium i kaplicami.


tak było ;)

Trasa: Kruszwica-Sukowy-Młynice-Strzelno-Sławsk Wlk.-Kruszwica